Poznajcie kochani Moją ulubienicę i jej wszystkich krewnych z całego świata.

wpis archiwalny z 2 Listopada 2015

Rodzina Sambucus podzielona jest na grupy:

• Czarnojagodowych
  występujących w cieplejszych częściach Europy i Ameryki Północnej w kilku regionalnych odmianach. To duże krzewy, osiągają 3÷8 m wysokości, od czasu do czasu małe drzewa do 15 m wysokości i średnicy pnia nawet do 30÷60 cm. Kwiaty zebrane są w płaskie baldachimy; owoce zazwyczaj są czarne lub z sinym kolorem niebieskim. Należą tu:

1. Sambucus australis – Bez południowy Maquiberry występujący w Ameryce południowej na terenie Boliwii, Brazylii i Peru pomimo iż natywnie pochodzi z Australii gdzie niestety wyginął.
   
2. Sambucus canadensis – Bez kanadyjski występujący w wschodniej części Ameryki północnej – jego owoce są niebiesko-czarne
   
3. Sambucus cerulea – Bez woskowy (syn. Sambucus coerula, Sambucus glauca), inaczej Bez niebieski. Występuje w zachodniej części Ameryki północnej. Owoce o kolorze ciemno-granatowym z połyskującym nalotem dającym im piękną, błękitną barwę
   
4. Sambucus javanica – Bez jawajski zwany też chińskim, występuje w południowo-wschodniej Azji (Bhutan, Birmia, Kambodża, południowe Chiny, Indie, Indonezja, Japonia, Laos, Malezja, Filipiny, Tajlandia i Wietnam)
   
5. Sambucus lanceolata – Bez lancetowaty, występujący endemicznie na wyspie Madera
   
6. Sambucus nigra – Bez czarny znany dobrze, pospolity na obszarze Europy i zachodniej Azji
   w obrębie Bzu czarnego wyhodowano kilka barwnych kultywarów, są one zgrupowane jako tzw forma porphyrophylla
   Black Beauty
   Black Lace
   Black Tower
   Eva
   Gerda

7. Sambucus mexicana – Bez meksykański, endemiczny dla pustyni Sonora, jego liście jako jedyne mają błękitny połysk
   
8. Sambucus palmensis – Bez kanaryjski porastający wyłącznie te wyspy
   
9. Sambucus peruviana – Bez peruwiański Sauco występujący w północno-zachodniej części Ameryki południowej.
   Pomimo swoich zielonych owoców włączony został do grupy czarnojagodowych ze względu na pozostałe cechy morfologiczne.
   
10. Sambucus simpsonii – Bez florydzki Simpsona, porastający tereny południowo-wschodnie Stanów Zjednoczonych; owoce ma niebiesko-czarne.
    
11. Sambucus velutina – Bez welwetowy spotykany w południowo-zachodniej części Ameryki północnej; jego nazwa pochodzi o delikatnych w dotyku, omszonych liści; owoce ma niebiesko-czarne.
    

Sambucus melanocarpa  stanowi nie lada problem dla botaników – część z nich uważa go jako podgatunek Sambucus racemosa, a część jako gatunek pośredni pomiędzy grupami czarno i czerwono jagodowymi. Ten bez posiada kwiatostany w formie okrągłej wiechy i wytwarza czarne owoce. Nazywany jest też Rocky Mountain Elder ze względu na obszar występowania – Góry Skaliste i Sierra Nevada.

• Czerwonojagodowych oparty zasadniczo na gatunku Sambucus racemosa spotykanym w chłodnej części Hemisfery Północnej z licznymi odmianami regionalnymi. To zazwyczaj niskie krzewy sporadycznie osiągające 3÷4 m wysokości. Kwiaty zebrane są w kuliste wiechy, owoce oznaczają się kolorem czerwonym lub jasno czerwonym. Należą tu:

1. Sambucus callicarpa – Pacyficzny bez koralowy (Pacific Coast Red Elder) występujący na zachodnim wybrzeżu Pacyfiku wzdłuż Ameryki północnej
   
2. Sambucus chinensis – Chiński bez koralowy (Chinese Red Elder) występujący na terenach górskich Azji wschodniej i wytwarzający przepiękne pomarańczowe jagódki
   
3. Sambucus kamtschatica – Kamczacki bez koralowy (czasem ujmowany jako podgatunek Sambucus racemosa) endemiczny dla obszaru Kamczatki i cechuje się ciemnoczerwonymi owocami
   
4. Sambucus latipinna – Koreański bez koralowy (Korean Red Elder) spotykany na Półwyspie Koreańskim oraz na obszarze południowo-wschodniej Syberii
   
5. Sambucus microbotrys – Górski bez koralowy (Mountain Red Elder) występujący na terenach górzystych południowo-zachodniej części Ameryki północnej
   
6. Sambucus pubens – Amerykański bez koralowy (American Red Elder) występujący powszechnie w północnych obszarach Ameryki północnej
   
7. Sambucus racemosa – Europejski bez koralowy spotykany w północnych rejonach Europy, północno-zachodniej części Azji i w centralnej części Ameryki północnej. Potocznie ten bez nazywany jest Kalinką (nie mylcie z Kaliną koralową)
   
8. Sambucus sibirica – Syberyjski bez koralowy (Sibirian Red Elder) endemiczny dla Syberii
   
9. Sambucus sieboldiana – Japoński bez koralowy (Japanese Red Elder) spotykany na Wyspach Japońskich i Półwyspie Koreańskim
   
10. Sambucus tigranii – Bez armeński zwany też Kaukaskim bzem koralowym (Caucasus Red Elder) spotykany w południowo-zachodniej części Azji na terenach górzystych
    
11. Sambucus williamsii – Bez koralowy Williamsa (North China Red Elder) spotykany w północno-wschodniej części Azji
    

• Australijskich
  to w zasadzie dwa gatunki porastające teren Australazji. Tworzą stosunkowo gęste, niewysokie krzewy sporadycznie osiągające wysokość 3 metrów. Kwiatostany mają formę wiechy. Owoce wybarwione są na kolor biało-kremowy lub żółty. Należą tu

1. Sambucus australasica– Bez żółty spotykany na Nowej Gwinei i we wschodniej Australii o nieziemskich żółtych owocach
   
2. Sambucus gaudichaudiana– Bez biały zwany spotykany w cienistych zaroślach południowo-wschodniej Australii wytwarzający kremowobiałe owoce
   

• Karłowatych
  
  Są one, w przeciwieństwie do innych gatunków roślinami zielnymi, tworząc co roku nowe odrosty z systemów korzeniowych. Osiągają zazwyczaj wysokość 1,5÷2 m. Każda z łodyg zakończona jest dużym płaskim baldachem białych kwiatów, które dojrzewając wytwarzają gęste grona błyszczących jagód. Należą tu:

1. Sambucus adnata – Azjatycki bez karłowaty (Asian Dwarf Elder) rosnący na obszarze Himalajów i Tybetu. Wytwarza czerwone owoce
   
2. Sambucus ebulus – czyli nasz rodzimy Bez Hebd spotykany na obszarze Europy środkowej i południowej, na terenach północno-wschodnich Afryki i południowo-zachodnich Azji. Wytwarza czarne owoce
   

Wszystkie, niezależnie od szerokości geograficznej są wykorzystywane leczniczo i mają bardzo zbliżone właściwości a co za tym idzie zastosowanie w lecznictwie ludowym.