Luty 2021 – Starozgredowy Świat

^{fot. własna}

Nazwa rodzajowa „Galanthus” pochodzi od greckiego „gala” (γάλα) – „mleko”, „anthos” (άνθος) – „kwiat”

Zastosowanie przebiśniegów dostrzegli już starożytni Grecy obserwując jego potężne działanie odmieniające umysł. Historycznie rzecz biorąc, pierwszy dowód na właściwości wpływające na umysł Galantaminy znajdujemy w Odysei Homera, gdzie Odyseusz za pomocą przebiśniegów oczyścił swój umysł od czarów Circe.

„korzeń był czarny, a kwiat był biały jak mleko – bogowie zowią to Moly ”

^{fot własna}

Chociaż roślina ta była stosowana w etnomedycynie od czasów starożytnych, dopiero niedawno stała się stałą propozycją komercyjną. Alkaloid galantamina został po raz pierwszy wyekstrahowany z przebiśniegu we wczesnych latach pięćdziesiątych XX wieku, po tym, jak bułgarski farmakolog zaobserwował wieśniaków pocierających czoło liśćmi i cebulami tej rośliny. Wówczas to Galantamina została po raz pierwszy oficjalnie dopuszczona do stosowania jako lek w Bułgarii w 1958 r. Galantamina przenika do mózgu i jest konkurencyjnym, odwracalnym inhibitorem acetylocholinoesterazy, zwiększając poziom acetylocholiny w mózgu – substancji chemicznej o ogromnym znaczeniu dla jego funkcjonowania. Stymuluje także nikotynowe receptory i poprawia przewodnictwo nerwowo-mięśniowe. Okres jej półtrwania wynosi 7-8 godzin. Galantamina jak i jej pochodne zostały zatwierdzone przez Amerykańską Agencję ds. Żywności i Leków w 2001 r – obecnie jest szeroko stosowana jako środek poprawiający pamięć u osób cierpiących na chorobę Alzheimera a także na łagodne stany demencji. Galantamina, prócz stosowania w chorobie Alzheimera znajduje także zastosowanie w leczeniu manii, otępienia i miastenii na tle miażdżycy, miopatii i choroby Heine-Medina; w anestezjologii dla odwracania zwiotczenia mięśni a także w stanach atonii przewodu pokarmowego i pęcherza moczowego.

Galantamina została po raz pierwszy wyodrębniona z gatunku Galanthus woronowii, porastającego pasma górskie Kaukazu zarówno w Rosji jak i we wschodnich częściach Turcji i Iranu. Dopiero w 1989 roki pozyskano ją z gatunku Galanthus nivalis. Obecnie głównie jest pozyskiwana z gatunku Leucojum aestivum. To alkaloid występujący prócz różnych gatunków Śnieżyczki (Galanthus spp) także w Śnieżycy (Leucoium vernum) oraz w Narcyzach (Narcissus pseudonarcissus) przy czym jej zawartość waha się w granicach 0,25-0,7%.

Galantamina jest stosowana także jako środek pobudzający, który pobudza i zwiększa przepływ menstruacyjny, a tym samym może wywołać aborcję we wczesnych stadiach ciąży. Lektyna GNA z przebiśniegów (Aglutynine Galanthus Nivalis) jest obecnie badana pod kątem jej potencjalnego działania przeciwko wirusowi HIV.

Śnieżyczka i śnieżyca były stosowane w medycynie ludowej od dawna – niestety w większych dawkach zioła te są trujące, drażnią błony śluzowe, wywołują biegunkę, wymioty oraz zaburzenia neurologiczne i psychiczne. Pozostałe alkaloidy śnieżyczki, śnieżycy i narcyzów wykazują właściwości antywirusowe oraz antymitotyczne, antyleukemiczne i cytotoksyczne. Stymulują także układ odpornościowy. Alkaloid Likoryna jest inhibitorem translacji (syntezy białka) w komórkach nie tylko drobnoustrojów ale również u człowieka. Wykazuje działanie antymutagenne, jest inhibitorem wzrostu komórek nowotworowych przez co hamuje ich namnażanie, a także stymuluje układ odpornościowy co może być wykorzystane w prewencji chorób nowotworowych.

Teraz jak owo ziółeczko pożytkować:

PAMIĘTAJCIE !

Produkty ziołowe z powyższych roślin wymagają doświadczenia i precyzyjnego dawkowania!

Tynkturka czyli Naleweczka:
50 gram świeżego surowca (cała roślina – cebulka, liście i kwiat) rozdrobnić mikserem lub blenderem, zalać szklanką wódki (30-40%), odstawić na dwa do trzech tygodni po czym przefiltrować.

Dawkuje się produkt od 3 do 5 ml dwa razy dziennie (rano i popołudniu) – nie zaleca stosować się jej na noc bo może wywołać gonitwę myśli, refleksje i analizę swoich poczynań, przywoływać wspomnienia co bardzo utrudnia zaśnięcie. Nie stosować dłużej niż TRZY tygodnie po czym konieczna jest minimum dwutygodniowa karencja!

Nalewka ze śnieżyczki pobudza pobudza korę mózgową; obkurcza żołądek i wzmaga perystaltykę jelit, kurczy pęcherz moczowy, oskrzela oraz wywołuje skurcze macicy. Zwalnia także tętno, obniża ciśnienie krwi i zwęża naczynia wieńcowej; zwiększa napięcie mięśni szkieletowych a w górnych dawkach wzbudza drżenie mięśniowe. Wzmaga wydzielanie śliny i potu oraz obkurcza pęcherzyk żółciowy.

Przeciwwskazana jest:

w ciąży i podczas karmienia piersią
w astmie
w chorobie wieńcowej i ciężkich zaburzeniach rytmu serca (arytmia, tachykardia)
przy nadciśnieniu
w padaczce
w hiperkinezach
przy indywidualnej nietolerancji Galantaminy

^{fot. własna}

Przedawkowane przetwory ze śnieżyczki są bardzo niebezpieczne – wywołują biegunkę, wymioty, duszności, drgawki, drżenie, ślinotok, zwężenie źrenic, bolesne skurcze jelit i żołądka, spadek ciśnienia krwi i zwolnienie akcji serca. Pojawiają się zawroty głowy, nudności, zwiększona produkcję śliny, silne pocenie się a także bradykardia. Czasem obserwuje się pojawianie się u niektórych chorych przemijające uczucie “uderzeń gorąca”. W skrajnych przypadkach może nastąpić zgon.

Antidotum jest atropina oraz podawanie węgla aktywnego w dużych dawkach.

_Źródełka: